Gupik pawie oczko - gatunek niewielkiej, południowoamerykańskiej ryby z rodziny piękniczkowatych (Poeciliidae). Jedna z najbardziej popularnych i najbardziej polimorficznych słodkowodnych ryb akwariowych.
Występowanie:
Zasięg naturalny gupika obejmuje część Ameryki Południowej położoną na północ od Amazonki wraz z częścią wysp Antylskich. Najdalej na północ gatunek ten sięga do Wysp Dziewiczych, notowany był poza tym na wyspie Barbados i Trynidad. Z ojczystej Ameryki gupiki rozprzestrzenione zostały do innych rejonów świata. W większości przypadków do środowiska naturalnego trafiły najprawdopodobniej z hodowli. Stwierdzone zostały w środowisku naturalnym w różnych krajach Ameryki Środkowej (np. w Kostaryce, Meksyku, na Jamajce i Kubie).
Wielkość: Samica do 6 cm, samiec do 3-4 cm.
Wygląd:
Wyraźny dymorfizm płciowy. Samiec smuklejszy i znacznie mniejszy, o niepowtarzalnym układzie różnokolorowych plam. Ma wydłużone płetwy grzbietową i ogonową - przekształconą w gonopodium. Samice są oliwkowo-szare, z beczułkowatym brzuchem (dojrzałe płciowo samice mają w okolicy płetwy odbytowej ciemną plamkę
tzw. "plamę brzemienną") i zaokrągloną płetwą odbytową. Samce odmian hodowlanych mają np. rozwiniętą płetwę ogonową (wyróżnia się wiele standardów płetw ogonowych gupika).
 |
samiec |
 |
samica |
Historia hodowli:
Pierwsze wzmianki o gupiku, jako rybie hodowanej przez akwarystów, pojawiły się w 1908 roku, kiedy to John Paul Arnold dokładnie opisał ten gatunek. Właśnie około 1908 sprowadzano do Niemiec, pierwsze partie gupików. Pierwszy pokaz gupików na wystawie, wraz z towarzyszącym mu konkursem, miał miejsce w 1911 w Sankt Petersburgu, a następnie w Berlinie. Powstały wówczas także pierwsze stowarzyszenia hodowców (np. FGBS w Londynie). Zainteresowanie gupikiem wzrosło jeszcze bardziej po II wojnie światowej. Pierwsza obszerna publikacja na temat tej ryby ukazała się w 1946 w Wielkiej Brytanii pod tytułem The Guppy, a jej autorem był A. Fraser-Brunner.
Hodowla:
Ryba ta nie wymaga dużego akwarium, uchodzi za łatwą w hodowli, jednak w przypadku odmian hodowlanych zalecana jest jedynie doświadczonym akwarystom. Minimalna zalecana pojemność zbiornika to ok. 25 litrów dla jednego samca i trzech samic, przy gęstej obsadzie roślinności.
Optymalna temperatura to 22-24°C (pH ok. 7), rasowe odmiany są bardziej wrażliwe i wymagają wyższej temperatury (nawet do 27 °C). Zalecana twardość wody to >11°N, a pH 6,5-8. Woda powinna zawierać dodatek niewielkiej ilości soli akwarystycznej, która zabija pierwotniaki oraz reguluje przemianę materii ryb.
Pokarm:
Gupik jest rybą wszystkożerną. Chętnie spożywa każdy rodzaj pokarmu, musi być jednak karmiony w sposób urozmaicony.
Uwielbia polować na żywe larwy komarów: ochotka i wodzień , mniejsze żywe dafnie, również na narybek. Można podawac pokarmy płatkowe, roślinne, suszone dafnie, rozdrobnione liście szpinaku i sałaty, oraz rozmoczone płatki owsiane i kaszę mannę.
Rozmnażanie:
Gupiki są rybami jajożyworodnymi[3], samice nie składają ikry, lecz rodzą w pełni ukształtowane młode, gotowe do samodzielnego życia. Do rozmnażania odpowiednia jest temperatura wody ok. 22 °C. Przy prawidłowych parametrach wody, rozmnażanie tego gatunku nie sprawia żadnych kłopotów. Zapłodnienie ma charakter wewnętrzny, samiec dokonuje go za pomocą płetwy odbytowej. "Ciąża" trwa 22-26 dni.
Tuż przed samym porodem dobrze jest umieścić samicę w specjalnym kotniku akwarystycznym (zanurzanej w zbiorniku plastikowej klatce). W ten sposób narybek zostanie uchroniony przed zjedzeniem przez matkę lub starsze osobniki.
Narybek nalezy karmic specjalnymi karmami lub spożadzic rozrtór jajka kurzego, albo założyc własną hodowlę pierwotniaka.